Dinsdag 18 juli vertrekken Willem (de veldgids), Steven (de supervisor) en mezelf (de doctoraatstudent) naar Zaventem voor onze vlucht naar Kopenhagen. Na een spannend momentje door een overboekte vlucht, raakt Willem uiteindelijk toch op hetzelfde vliegtuig. We landen in Kopenhagen, en brengen daar 1 nachtje door op hotel voor we de volgende dag doorreizen naar Groenland.

Op de luchthaven van Kopenhagen ontmoeten we Will (de Britse doctoraatstudent van Kopenhagen). We zetten onze reis verder, eerst naar Kangerlussuaq en vervolgens met een kleine propellor naar Ilulissat, met het eerste zicht op de ijskap. Bij aankomst informeren we bij de balie naar de laatste update voor onze helikoptervlucht de volgende dag. Ze weten daar precies van niet veel en vertellen ons dat we een uur op voorhand op de luchthaven moeten zijn.

Het moment dat we uit de kleine luchthaven stappen, krijgt Will telefoon. Het is de charterdienst van AirGreenland. Will geeft snel de telefoon door aan mij. Aan de andere kant van de lijn, volgt een onsamenhangende uitleg over onze helikopter. Ondanks onze boeking in november 2022, is deze plots niet meer beschikbaar. We staan met onze mond vol tanden. Ons veldwerk valt of staat met die helikopter want we kunnen op geen enkele andere manier de geplande locatie bereiken. We hergroeperen in hotel icefiord en beslissen om ons niet zomaar aan de kant te laten schuiven. Na wat heen en weer gemail, gebel en licht gedreig met AirGreenland, krijgen we hen zover dat ze op zoek gaan naar andere opties voor ons. Tot zover de langste woensdag van mijn leven.

De volgende ochtend wachten we in spanning op het verlossende telefoontje. Ze hebben een plan: in plaats van de ene grote helikopter die we geboekt hebben (en die, zoals we later leren, in Rotterdam staat op dit moment) zullen ze ons in 2 keer vliegen met een kleinere helikopter. Dolenthousiast om te vertrekken, treffen we de laatste voorbereidingen en maken we ons klaar om te vliegen. Helaas zijn de weergoden onze plannen minder goed gezind. Er is teveel mist, waardoor we niet kunnen vertrekken. De rollercoaster aan emoties gaat door. Die avond klaart het op en, omdat we geen plaats vinden in een hotel, maar vooral om toch al een veldgevoel te hebben, zetten we onze tentjes op langs de ijsfjord en genieten van de middernachtzon op de ijsbergen.

AirGreenland boekt ons opnieuw in op zaterdag. Vrijdag doden we de tijd met een wandeling, schuilen voor de regen in onze uitvalsbasis hotel icefiord, waar het personeel ons al begint te kennen, en speculeren over opties als het weer de volgende dag opnieuw zou tegenzitten. De alternatieven zullen nodig zijn. Zaterdag is het tijdens ons tijdslot opnieuw te mistig. Geen helikopter voor ons…